İpli ve çangallı hamallar; çarşıda, meyve sebze taşıma işlerinde, malı sırtına kaymayacak şekilde bağlarlardı. Bir ucuna “Gara” denilen, “V” şeklinde ağacın budak yerine bağlanmış ipleri (çangallları), bellerine sarılı olarak gezerlerdi. İpsiz hamallar Şirehanı’nda çalışır ve diğer taşıma işlerine göre daha hafif mallar taşırlardı.
Eşekli hamallar; insan taşıma gücünü aştığı durumlarda kullanılırdı. Bu taşıma işi için özellikle Şam Eşeği kullanılırdı. Eşeğin her iki tarafına mahra adı verilen ağzı geniş, dibi dar sandıklarla ve semerine koyulan çuvallarla taşıma, indirme, bindirme işleri yaparlardı. Genellikle de dükkâna, sergiye gidecek ve gelecek olan yükleri taşırlardı.
Ekonomik durumu iyi olan aileler çarşıda alışveriş yaptıktan sonra eşekli hamal tutar, aldıkları eşyaları evlerine gönderirlerdi. Yemek işi yapan restoran, lokanta gibi yerler işyeri ihtiyaçlarını bu hamallara taşıtırlardı.
Tüccarların yanındaki hamallar; hanlarda, çarşıda, üreticilerin ve müşterilerin ihtiyaç duydukları kaba yük ve eşyaları taşıma işlerini yapan kişilerdi. Bütün tüccarların alanına göre işlerini yaptırdıkları kendilerine özel hamalları olurdu. Her türlü yükü taşımada uzman olan bu hamallar oldukça beceriklilerdi. Aynı zamanda odacı (düvenin) işini de görerek o esnaf grubunun adeta eli - ayağı gibi vazife yaparlardı.